Görülesi değil midir ötesi o iki kelimenin? Ya bir kalp atımı kadar yaklaşacaksam aradığım her ne ise’ye … Ya düşlerimin en cesur kuşu k onmak üzereyse düş bahçemin ekinine… Yarını bilmemekteki o gizemli cazibe tüm acıları ve acımasızlığına rağmen yaşamak güzel dedirten, söylesene nedir? Ya o iki kelimenin sonundaki geceyse çaresi fırtınalar vadisinde yalnız bir kır çiçeği küskünlüğümün… O iki kelime; yaşamakla örselenmiş bir yüreğin saklı ve sinsi kaygıları… kabusları yani sevmek korkaklığı! Sevme korkaklığı! düşlerine senaryo yazmaktan ürken, hayata ve onu yaşamaya erkenden kırık notunu vermiş, aşkın, mutluluğun – delinin kuyuya attığı taşların – tek ve doğru bir açıklaması olduğuna inanmış bir yüreğin kuralları, y asakları, doğruları…  

Yokluğunla boş kalmış bir yüreğim var şimdi elimde Bir uçurumsun atlayamadığım gözümde Bilsem sonunu Görsem seni Durur muyum bu yerde?

İçimde sanki biri var.Belli olmayan biri.Yabancı ve ne yaptığını bilmiyor.Hiçbir zamanda memnun değil,ne şimdide ne geçmişte.Geleceği ise görünmeyen bir nokta.Karamsar olmuş bütün çocukları.Hiç küçük olmamış bir büyük var içimde daha hayatın ne olduğunu anlamayan. Ne olacağını bilmiyorum.Hiçbir şey olmadığında bile mutsuz sahip olduğum her şey.Mutlu olmamak için iyi şeyleri bile kötü görüyorum sanki.Mutlu olmasını bilmiyor bu ruh,bedenimse bilinmezlikte dolaşıyor.Her şeyim birbirinden ayrı geziyor kendi dünyalarında.Birleştiremiyorum kendimi.Ne şimdiyi ne geleceği görmek istiyorum

Zaman Zaman,bir sıkıntıdır içimde var olan!Bir kırgınlık,bir yok oluştur belkide yaşanılan.Gittiğinden midir bilmem? ihanet edişinden midir bilmem?Bir öfke,bir kin var;pes edip gittiğin yerde… Cesaretin vardı!Dillere destan.Cesaretini bıraktığın yerde,bir kız vardı;tek başına üstlenen bu aşkı…APTAL olmalıydı!!!Sevdamız vardı,herkesin dilinde dolanan ve bir anda yalanlarla boğulan,yok olan,KAYBOLAN SEVDAMIZ… Beraber başlamıştık,beraber ağlamıştık,beraber yaşatmıştık bu sevdayı!Bir anda kaybolan,kahrolan bu sevdayı…Ve sen ne çabuk unuttun SİLE BİLDİN BUNLARI.. Tek başıma yaşadım ben;bu sevdadan arta kalanları,ACILARI,tek bir gecede yükledim bunca göz yaşını!!! …..VE…….. Derin bir AH sürdüm dudaklarıma,ne kadar susulacak sa o kadar sustum,Yokluğunda. Vazgeçmeliydi m oysa Bende silmeliydi m Sustuğum kadar Susturmayı da bilmeliydi m Ben sen değildim SEN DE BUNU BİLMELİYDİN…..

Anlayamadım sen varken zamanın nasıl geçtiğini Bütün düğümleri çözerdin, zamanı bile Nasıl getirirdin düşlerimde tüm dünyayı önüme Bir salisede Düşlerimde doğdun gecelerime aktın Anlayamadım, sana doğru koşarken Ayrılığın hızı daha fazlaymış benden Ama yine de son anda benim elimden tutarsın diye Koştum günlerce, haftalarca, 7 ay boyunca Ayrılığın hızı senin sevginden fazla benim çabamdan azmış, anlayamadım� Artık sen yoksun, Ufukta bir yalan doğdu bu sabah İlk defa gecelerden sana uzakken Sendeki ben, bendeki aşktan küçükmüş anlayamadım,

ANSIZ YAZI Her şey azalıyordu yavaş yavaş Birbirimizi sevmenin bile yarısına gelmişiz nerdeyse.. bigün seni aradığımda; Uykusuzluğunun ısararına yenik düşerek sesimi duymayı unutuşunla Karşılaştığımda anlıyordum. Her şey azalıyordu yavaş yavaş Yada bazen bir şey olması gerekene dayatılarak azalıyor hiç farksız… Sanki bu yazı hiç tutmadığım bir günlüğün, Sanki beklide 12. sayfasına denk gelmiş, Hiç tutmadığım bir kalemle, rengine şahit olmayıp hayalimde evet işte rengi budur bu sayfanın dediğim, başı özrtülü bir hüzünle (kendime bile söylemeye sakınarak), Sanki daha gerisi gelecek diye bu ilk kendi kendimeliği başlatarak, kaydediyorum bu yazıyı kendime, bir defter gibi… Ne bir arkadaşım var yanımda, Ne göğe yakın bi yerdeyim Nede burası yer yüzü Nede zaten bir…