Uzakta yine düşlerim. Çok uzaklara bu sonu gelmez serzenişim .. Kendini inandırdığın bir bitmişliğe başlangıç bu.Kapanmayan yaralarına burukluk , söylenmeyen sözlere bu sancı. Ne yaparsan yap hayatın bir yerinde yakalıyor seni.Bırakmadan santim santim aaltıyor her bir hücreni ..Kalakaldığın yalnızlığına aldırmadan , nice umutlar yükledğin o anlamlara acımadan .. Sonra bir vazgeçmişlik çıkageliyor bunca kırgınlığın ardından ,azalmadan. Bir yerlerden tutunmak istiyorsun o an.Artık önüne ne çıkarsa , seni kim hayata bağlarsa ..Sokulsan da yeni yaşamlara umut bağlayamıyorsun artık yeni bir anıya. Öylece oturup sorular soruyorsun kendine. Yeni cevaplar veremeyeceğini bile bile .. Soruyorsun ama cevaplayamıyorsun , bırakamıyorsun kendini yeni kelimelere. İşte tam burada kopuyor hayat. Başa sarmak istiyorsun , olmuyor. Ümit bile edemiyorsun. İnancın yitik ,umudun kırık ,kalbin binbir parça devam etmeye başlıyorsun mecburi hayatına. Bıraktığın yerden olmasa da sana kalanlarla.
