Elime baktım, Çok kirlenmiş. O anda yoldan geçen birisi bana seslendi; “Senin için aşk nedir”diye. Bende elimi gösterip; …”işte budur” dedim .

Sözcüklere dudaklarım kapandı, içimde kuruyorum artık sadece ‘senli’ cümlelerimi !

Ne kadar uğraşırsan uğraş yetmez artık gücün dilimden tek bir söz almaya, alışmıştın sen o dilden sevgi dolu sözler duymaya, uğraşma yar! şimdi konuşursam hoş sözler olmaz duyacakların, artık bu dudaklar mühürlendi anlayacağın.. [M.T..]

Şimdi yaradır kelimeler, şimdi yar’adır israf edilen her cümle!

Kendime bir not bıraktım gideceğime dair. Kapıyı çarpıp çıktım kimsesizliğimden. Geri dönüşü olmayan bir yoldu, yaşamak… Ben ise yola gelmemekte direniyordum!

Büyük büyük savaşlardan çıkıp kendi evime dönmeye benzer, sana gülümsemek…

Sen içimdeki harabenin mimarı, gururla gezinebilirdin enkazımda… Yüreğim ayaklarının altında, sana değmenin mutluluğuna erişebilirdi pekâlâ…