“Hiç kimse olmadı senin gibi, hiç kimse gelmedi, bilirim gelmeyecek.. “ Şimdi düşünüyorum da, o kadar huzurluydum ki yanında.. Plansız, sorgusuz, hesapsız.. Küçükken babamın elinden tutupta yürürken nasıl korkusuzsam seninle de öyleydim işte.. Öyle emin kendimden, güvenliğimden, sevildiğimden.. Ve o kadar çocuktum yanında. O kadar masum.. O kadar temiz.. Sonra noldu da savrulduk bilmiyorum. Neydi gitmene sebep hala merak ediyorum.. Yanımda kalsan bi ömür sesimi çıkarmazdım. Seninle büyür, seninle ölürdüm..
İstediğin gibi oldu, başka başka yollara girdik. Başkalarının hayatlarına, aşklarına ortak olduk. Sen mutlu oldun mu bilemiyorum ama ben olamadım.. Farklı yüzlerdi yüzüme bakan, ama seni hayal ettim. Başkaları tuttu elimi, seni aradım. Gülüşünü kimsede bulamadım.. Kimseye sen gibi sarılamadım.. Seni de bi çok kişiyle gördüm. Yan yana, el ele.. Ama olmadı, hiç inanmadım onları benim gibi sevdiğine. Bana baktığın gibi bakamıyodun ona. Uzaktan seyrederken bile fark ediyodum, yanlıştı bi şeyler, eksikti, yalandı gülümsemen.. Sonra çok daha az görmeye başladım seni. Ve son 2 yıldır hiç görmedim.. Başka birini sevdim. Biliyo musun çok sevdim hemde! Senden sonra ilk kez.. Bazen haftalarca seni düşünmedim. Mutluydum. Tekrar huzurluydum. O kadar inandım ki her şeyin yoluna girdiğine, gözümü kapatıp öyle güvendim ki ona, burnumun dibini göremedim. Senden sonra ilk kez güvendim, inandım birine ama o, ötekiyle birlikte, bambaşka hesaplar içinde yere çakılmamı istedi. Göz göre göre beni uçurumdan aşağı bıraktı.. Yere Çakıldım. Gözümü açıpta kendime geldiğimde, yani yaşadıklarımın acısından uyuşmaya başlayıp hissizleştiğimde seni gördüm tekrar.. Ama gelemedim yanına. Sen elini uzatmış öyle beklerken beni, ben yeniden uzanamadım sana. Güvenemedim kimseye ve sana da inanamadım tekrar. Tek gerçeksin belki de hayatımda ki.. su yüzüne geç çıkan ama. Beni böyle boğazımdan tutulmuş gibi hissettiren nefes aldırmayan aklıma geldiğinde.. bana acı veren.. bi o kadar da huzur. Böyle bişey mümkün mü? Mümkün işte . Canım yanıyo ama mutluyum sende ‘ben’i görmekten. Hala çağırıyosun beni, Peki yıllar sonra bana gelişinin sebebi neydi şimdi? Hayatın kırık bi ucuna tutunmuş ilerlerken, o çok istediğin sensiz hayatı kurmuşken üstelik, neydi sana beni hatırlatan? Yokluğunda öyle şeyler yaptım ki mahkum ettim kendimi başka bi hayata. Dönüşüm yok sana. Zaten dokunduğum an kapkara edicem seni de.. uzak dur benden. Bak başka eller var sana uzanan dışarda. Ben sadece işkenceyim şu saatten sonra sana. Sen başlattın ve ben bitiriyorum bu yolculuğu. Başkalarının hayatlarına sen soktun bizi ve ben şimdi hapsettim ikimizi başka yollara. Merak etme sevgilim, tabi ki başka bi son yazdım ikimize içimde. Birlikte büyüyüp, birlikte öldüğümüz bi son… Ama gerçek dünyada; ben hayatımın yanlışıyla ve sen de başkalarıyla..
