imkansızı paylaştık imkansızla savaştık biz. bir imkansızın peşinden koştuk imkansıza ağladık biz. ve birgün sen bana bitti dedin olmuyor git dedin. gittim hemen uzaklaştım yanından. görme gözyaşlarımı diye görme o çaresiz hallerimi görme işte görme diye. imkansızla uğraştım ,imkansızla savaştım dedim ya başaramamşım meğer. imkansız dedğim gerçek hayatmış aslında. gerçekle hayatla savaşmışım ben yenik düşmüşüm , yorgun düşmüşüm seni senden gelip alamamşım benn.. hayatın karşısında duramamışım ben ben ben ben .. ya sen ? sen hiçmi birşey yapmadın benım için hiç mi gözyaşı dökmedin ? hiçmi üzülmedin ? üzüldüm deme bana böyle olsun istemezdim deme bana. sakın deme. üzülsen istesen böyle olmazdı. 2 gün sonra gidip başka başka insanların elini…

Yeni bir başlangıç yaptım bugün. Saçlarımı boyattım, kestirdim. Odamı yeniden düzenledim. Fazlalık görünen ne varsa attım; eşya, giysi, kitap… Hatta en sevdiğim rujumu bile attım. Yırtmaya kıyamadığım yazılarımı yaktım. Haklıymışsın piyade işe yarıyormuş sahiden, iyi geldi. Ee madem yeniden başladım çevremdeki insanlara da göz atmalıydım. Telefonumda, bilgi- sayarımda, kıyıda köşede kayıtlı ne kadar insan varsa çıkardım eksilerini, artılarını. Bana kat- tıklarını, benden aldıklarını. Liste sonunda pek kimse kalmadı. Telefonun hafızası rahatladı, bende rahatladım. Ne kadar az insan, o kadar az acı denilen denklemin sağlamasını yaptım, doğru çıktı. Bunda da sen haklı çıktın işte harbiyeli. Aşka gelince o baştan sona bir yanılgı zaten. Artık sadece bir kavram benim için, eskilerde kalan;…

Hüzün çöktü belli belirsiz yine. Belirsiz bir hüzün bu, nedeni yok. Sebebi kimse değil. Sadece kendim belki… Zor geliyor nefes almak. Şimdi çok daha zor hemde. Sen diyorlar sebebi. Sana olan sevgim, tutkum hatta belki saplantım… Ve boşver, unut gitsin… Boşverdim işte değişen ne oldu ki? Ne seninle ne de sensiz dedikleri çelişkideyim ben şimdilerde. Hayat denen ironiye birde sen çelişkisi eklendi şim- di. Tüm gidip gelmelerin arkasındaki o koskoca kararsızlığın ardında ne saklıydı hiçbir zaman öğrenemeyeceğim… Ve bu yüzden çelişki olarak kalacaksın. Bir tanımın vardı aslında; fazlasıyla iddialı. Aşk demiştim… Dedim ya fazla iddialıydı. Belki de bundan ötürü tüken- din… Bende kal istedim, olmadı… Budur belki hüznün sebebi. Seni…

Aşk: Bir şarkı gibidir En sevdigin şarkıdır Ve Bitmesini istemezsin Sürekli çalmasını istersin Ama bilirsinki bitecek Biticek Ve gidiceksin Sanırım Sana acı verende Gitmek Sonunu bilmedigin bir gidiş Beklide yeni bir başlangıçtır Ve gidersin Artık sonunu bilirsin Ve Artık Şarkı ikimiz içinde bitmiştir…

Sana söyleyecek cümlelerin tükendiğini sanıyordum. Ama hala bir şeyler duruyormuş içimde biriken. Geçen gün bir şarkı dinledim, senin de bildiğin belki de sevdiğin bir şarkıydı. "Sustukların Büyür İçinde" diyordu şarkıda. O an fark ettim, neden seninle konuştuğumu, neden söylediğimi onca şeyi ve neden sana o mail ile yazdıklarımı gönderdiğimi. Bunca zaman söyleyemediğim her şey içimde öyle bir birikmiş ki büyümüş, seni beni aşmış gitmiş. Sana söyleyemediklerimi anlatmak içindi her şey. Bunun adı ne aşktı nede sevgi. İçimde durmak bilmeyen sözcükleri dışarı vurmak içindi her şey. Belki vicdanımı rahatlatmak olanlar yüzünden. Ki hala diyemediğim onca şey var, fakat bıraktım artık, ne sustum ne de içime attım, sanki denize bıraktım gitti tüm…

Kendine iyi bak” bir veda degil elveda cümlesidir çogu zaman. O üç kelimeden çok daha fazlasini gizler içinde… "Kendine iyi bak." Çünkü bundan sonra ben yaninda olmayacagim. Olamayacagim. Istesem de istemesem de. Sevdim bir zamanlar seni, hala seviyorum ve benden sonra da mutlu olmani istiyorum. Olur da bir gün dönersem seni iyi bulmak istiyorum.“ “Kendine iyi bak. Çünkü bundan sonra kendinden baskasi olmayacak yaninda sana bakacak. Ben olmayacagim. Kendine iyi bak ve beni düsünme. Çünkü ben de seni düsünmeyecegim artik. Arama sakin beni, yazma, çünkü ben yazmayacagim. Sil beni yüreginden, çünkü ben silecegim. Fakat, yasanilan, paylasilan güzel seyler hatirina sana yürekten mutluluklar diliyorum. Ve ben bir daha dönmemek üzere gidiyorum.”…