sen başka ben başka
başka bir hülyadayız şimdi
başka bir sevinçte başka kederlerde
başka gözlerdeyiz
saçların hala düz mü
gülüşün dünyanın en güzel gülüşümü
ellerinin beyazlığı kimin ellerinde şimdi
sana benim gibi şiirler yazan biri var mı
bana şiirler yazan bir şair vardı bir zamanlar diyormusun
övüne övüne beni özleme
çünkü ben seni özlemeyeceğim demiştin
ne çok isterdim dediğini yaptım seni özlemedim demeyi s
eni özledim küçük oyunlarımızı
birbirimize bakıp dalıp gitmemizi
şiir okuyup hüzünlenmemizi
birbirimize şarkı armağan etmemizi
herşeyi
bir zamanlar çocukça gelen şeyler
şimdi hep aklımda yokluğunda
keşkelerle yaşıyorum
nefesimi kesen keşkeler
gittin arkandan öylece baktım
bir şey demedim diyemedim
şimdi şehrin ortasında seviyorum diye haykırsamda nafille
beyhude çaba gittin
beni tek başıma bıraktın
yılgın bir adam bıraktın ardında
şimdi sen başkasın ben başka ve herşey anlamsız
sensiz her sokakta senden bir anı
şu durakta otobüs bekledik yağmurda
şurdaki parkta sarılmıştık birbirimize sımsıkı
şu yolda beraber yürümüştük
elini ilk tuttuğum yerdeyim şimdi
saçlarını düz siyah saçlarını özledim
şimdi dile gelse konuşsa yollar anılar
dile gelse konuşsa
gittin ağladım ardından
hıçkıra hıçkıra ağladım
sokak ortasında öylece
erkekler ağlamaz diyenlere aldırmadan
kimin ne diyeceğini düşünmeden bile
çünkü sen gittin ,
gittin sustum ardından
hoşçakal dedim sessiz
şimdi boş kağıtlara
gitme diye yazıp doldursamda nafile beyhude çaba…
