Sevgililer Günümüz Kutlu Olsun!

İsmi ne kadar dar bir boyutu gösterse de, bir güne sığacak, bir günde anlatılacak, bir günlük yaşanacak bir şey değil.. Bakıyorum da şu içten, yürekli, ”Sevgilim” sözü, bazılarının şımarıkça ağzına doldu, kimileri de ağzına almaz oldu.. Bazen söyleyen sevgiyi bilmiyor, bazen de söylenen sevgiyi haketmiyor.. Ayağa düşmüş, ertelenmiş, yaşanmamış aşkları izlemekten çok sıkıldım artık! Aşk paylaşmaksa, paylaştıkça büyütmekse bir bakıma, aynı yöne bakmaksa, hastayken başucunda çorbaysa, elini tuttuğunda dünyayı unutmaksa, saatin kaç olduğunu bilip aldırmamaksa, sıyrılın günlük zaaflarınızdan! Oyunları da sevmiyorum ben, hepsinin kuralları var ve oldukları yerde , bir kadın ve erkek arasında kavgalar, bitmek bilmeyen boğuluşlar, yok etmeler var.. Tüm oyunlar birinin kazanması için kurulmuştur, ben bu oyunlardan korkuyorum, çünkü ne olursa olsun birinin kaybedeceğini biliyorum.. Kaldırıp atın içinizdeki ikiyüzlülüğü, koşulsuz sevmeyi deneyin, engel değil köprü kurun aranıza..

Sevgi çok geniş bir kavram aslında, bugünün önemi ise sadece bir adet sevgiliden ibaret değil.. Zaman hızla gelip geçiyor, bilmem farkında mısınız? Kim var şimdi yanınızda, anneniz, eşiniz, kardeşiniz, dostunuz, sevgiliniz? Değerini bilin.. Benim neredeyse hayat felsefem olan bir sözü sizlerle paylaşmak istiyorum yeri gelmişken.. ”Ayakkabım yok diye canım sıkılıyordu, sokakta ayakları olmayan bir adam görene kadar..” Ne anladığınızı bilmiyorum bu sözden, benim anladığım, düşünüp şükretmek ve sahip olduklarımıza sıkı sıkı sarılmaktır..

Önce kendimizi sevmekten başlamalı, kendinizi sevin, aynaya her baktığınızda, aslında şu hayattaki tek servetinizin kendiniz olduğunu kavrayın.. Birilerini sevmemiz için bir sürü neden vardır ama eğer hiçbir neden bulamazsanız, ‘’Yaratılanı sevdim, yaratan da ötürü..’’ cümlesini önemseyin.. Ama yine de asıl önemli olan şudur, nedeni de çünküsü de olmaz sevmelerin.. Bunu yakalayabilenler ne kadar şanslı biliyor musunuz? Onlarda olmaya çalışın..

Hakkında yazıp çizilen her şeyin hep az kaldığı, ne yaparsak yapalım tarifi hep tarifsiz kalan, anlamı nefes kadar önemli, can kadar değerli, hani insanı elden ayaktan düşüren şu hayat şakası aşk, ahh aşk.. Her yaşta ayrı keyif aldıran, çocuklukta masum delilik, gençlikte tatlı serserilik, orta yaşta ve yaşlılıkta cömertlik aşk.. Zaman zaman kalbimizi kırsa da buna değer olan aşk..

Aslında sadece kendim için, kendime, bizim için, bize özel bir şeyler yazmaktı niyetim yazıya başlarken.. Her şeye rağmen bugün güzel bir gün.. Bugün penceremden dışarıya bakarken, ellerinde kıpkırmızı güller olan kadınlar, sevgi dolu aşklar göreceğim biliyorum çünkü. Bazıları sadece bugüne özel bir gösteriş olsa da, olsun, ben işin gördüğüm tarafıyla ilgilenmek istiyorum şimdi. Yazının başındaki çelişkili ya da suçlayıcı cümlelerimi bugün unutalım ve yanımızda, karşımızda, içimizde kim varsa çok sevilen, durmayın, bir şeyler yapın!

Ve hatta demiştim ya bir yerlerde hani;

Hala ilk günkü gibi, bir su gibi duru olduğun için, hala benimle, benim olduğun için,
daha önce yaşanmış her şeyin boş olduğunu, tüm kalbimle sevmenin ve
aşığım diyebilmenin nasıl bir şey olduğunu gösterdiğin, bu yüreğime sığmayan sevgiyi,
büyük bir özveri ve sükunetle kabullenip, her geçen gün, özene bezene,
bir bebeği büyütür gibi katlayarak büyüttüğün için, uzaklılara rağmen,
hala yüreğimde olduğun, yüreğinde olduğum için,
birbirimizden asla vazgeçmeyeceğimizi bildiğim,
bunu birlikte öğrendiğimiz için, benimle ya da bensiz,
bir yerlerde, bir şekilde nefes aldığını
bilmenin bana verdiği huzur için, o gün, o yerde beni bulduğun için,
geri kalan yaşamımda da yanımda olacağın, sensiz olmayacağı için,
ailemden sonra en büyük şansım olduğun için teşekkürler…

Bu anı ömrünce unutma sakın, ezelden ebede sevildiğini..
Bilinmez saatler kaça kurulmuş,
bilmiyorum nerde ne zaman bitecek yolum..
Hayat denen bu zorlu ve uzun yokuş meçhuldür,
ama unutma;

Çok seviyorum!