. . b u g ü n

Seyreliyor yüzümün nuru.
Yersiz yurtsuz kelimelere dökülmeyen,
aşktan daha kırmızı,
acıdan daha kara,
kendimden daha yoksun bir yoksulluk bu.
Gelmeyin üstüme, bensizim bugün..

“Düşmek” kelimesinin
yürekçe karşılığını düşünürken,
pişman kadehlere talip,
çocukluğuma hasret,
gecelerce bıkkın bir halde,
düşlerimden düştüm,
düşünmeden.
Ha dizim, ha sen…
Sensizim bugün…

Gelip geçmeyen esmelere müptela ben,
şarkılar yalan yine, caddeler ıssız,
yağmur desen gözyaşı kırmızısı yüzümde.
Hüzünlü kokusuna sessiz bakarken bu çerçevede;
pervazına yandığım,
başımı sana yaslasam… Beterim bugün…

Hayale uyanırken gece yarıları,
keşfedilmemiş nice keşkelere yolcuyum.
Bahtsızım biliyorum da;
sanki horlandım,
bil ki yalnızım,
sahi hala yanlışımsın..
Saymayın, yaşlıyım bugün…

Kandiller sönerken gözlerimde,
sessiz sedasız sabahlara aşikar,
yokluğuna düşman,
acıya tutunmuş kelimeler…
Vuslat seyirsiz bir yara hüznümde,
yare tutunmayan ellerin gölgesinde.
Konuşturmayın, yersizim bugün…