Nefes almak hiç bu kadar zor değildi.Ama şimdi içimde bi ton yük var gibi nefes almak çok güç…Yeni güne uyanmak istemeyen bir kalp, yeni yükler istemeyen bir beden.İçimi rahatlatan tek şey inanmaktı bugüne dek.Peki ama ya şimdi neye inanıcam,şimdi kime güvenicem? Sığındığım her yürek bir bir gitmedi mi bir bir bırakmadılar mı beni… Çelişkili yaşamak evet işte bu. Neden yaşadığını bilmeden, neden çabaladığını bilmeden birşeyler için kendini yıpratmak, tıpkı kibritin başkalarını tutuşturmak için kendini harcaması gibi.. Her güne sigarayla başlamak, ömür törpüsü niyetine..yavaş yavaş bitmek niyetine.. İçimde taşıyamadığım ağır birşeyler gizli, çok acıtan bazen kanayan. Bazende olmazsa olmaz..Eski yenilgiler, hayal kırıklıkları ve yıkılacağını bildiğim düşler.Hani zaman herşeyi çözer derler, külliyen yalan bence zaman ilerledikçe dahada büyüyor içimdeki kin.. hergün daha karamsarlaşıyor gözlerim…
😉 ;)evet tam beni anlatıyo süper bişiii