Çağırma Boşa..

Çağırma boşa.. Gelemem.. Dağınık günümdeyim.. Saçım, başım, odam hayatım.. Kafamda dağınık üstelik,yağmurda var havada, soluğumda kar kokusu.. Sen görülmemesi gerekensin bu mevsimde.. Ya açarsa güneş, örterse güneş kötü yanlarını ve ben saklanamayacak kadar uzak kalırsam kendime… Sana çıkan bütün yollar kaygan ve virajlıydı zaten, unuttum sanma.. Aklının uçurumunda korka korka kaç defa durup direndim. Aşağı bakmadan bulutlarla eş kaç dönüş yaşamışlığım var! Ben alışkınım yağmurlara da, korkuyorum ya ıslanırsan.. Yağmurda yetmezmi dersin yüzündeki maskeyi soymaya.. Olsun.. Yine de biliyorum ya buruk zoraki gülümsemelerinden kalan çizgileri. Sanmaki seni terkedişlerimde gözlerinde pişmanlığı sezmedim.. Başın dimdikti ama gizlediğin sözlerde koca bir keşke de vardı ya.. Görmesem de hissettim ya.. Ne olurdu gizlemesen yüzünü, yalın ve basit olsaydın biraz, bende biraz aptal olsaydım.. Daha çok güzel anımız olurdu konuşacak.. Anlaşılabilir meselelerimiz olurdu.. Bakışında zerre huzur bulabilmek için dua ederdim seyrederken seni, sen kimin seyrindeydin bilmiyorum!

Neydi beni engelleyen seninleyken.. Şarkı söylesem sessizliğin baskın gelirdi sesime.. Coşkumu bile dizginlerdi donukluğun.. Çok görürdün şımarıklığıma bir gülüşü. Affet! Ama senin yüzünden doyamadım çocukluğuma, belki bu yüzden yanındaydım, belki bilmediğim oyunlarım vardı sende.. Ama hiç oynamadım inanki, uğraşmadım seni ben yapmaya.. Hep karşımda olmandı belkide bozan bizi.. Benden tarafa ol istedim.. İstedimki yanımda ol, rüzgarımı paylaş.. Gözünün görebildiği tüm güzelliklere sırtını döndün.. Hep bana aykırıydın. Bunlar senin fikrin de değildi, tavır yapmıştın muhalif olmayı..

Dedim ya çağırma boşa, gelemem.. Seni unutma mevsimindeyim.. Saati ayrılığa kurmuşum teslimiyet olmaz..

Ben pamuk prensestim.. Sense öpülmeyi bekleyen kurbağa..

.