Bir eşi olmalı insanın. Rüzgar onun kokusunu getirmeli,yağmur O’nun sesini. Akşam onu görecek diye, pırpır etmeli yüreği, ayakları birbirine dolaşmalı heyecandan, eve dönerken. Cennetten köşe almışçasına sevdiği, sakındığı, bakmaya kıyamadığı, her bir hücresinden aşkın fışkırdığı, çölde okyanusu yaşadığı bir eşi olmalı İnsanın ! Ben seni ölene dek seveceğim boş laf ! Ben seni sevdikçe ölmeyeceğim demeli…

Kurdelesini yeni takmış bir çocuğun okuma yazmayı sökmesi gibi söktüler seni benden… Artık adının geçtiği kelimelerin altını kırmızı kalemle çiziyorum ki, ne kadar kan kaybettiğim belli olsun…