Emanet mutluluklar!

Yağmurunu düşürmüş bulutlar gibiyim.Rüzgarın gittiği taraf mecburi yönüm.. Şu hayatımda ne zaman mutluluğa dair bir kırıntı görsem hep rüzgarın yönü değişti…Bıraktım damlalarımı , benim bulamadığım mutlulukları bir yağmur damlasıyla başkaları bulsun diye…Ve gördüm ki aslında ben mutluklar için gelmemişim bu dünyaya başkalarının emanet sevinçlerini taşımışım hep.. Etrafa saçtığım bereketi bi kendime verememişim,bir kez bile çiçek açmamışım,toprak kokmamışım…En soğuk yerler mekanım , en büyük yanlızlıklar dert ortağım olmuş…Aşağıdan bakılınca ne kadar ihtişamlı görünsemde bir martının en ufak tüyü kadar olamamışım yere bir kez bile basamamışım….