Birine sarılmaya ihtiyacım vardı. O kişi sen oldun.
Seni düşüncelerimde yarattım.
Yoktan var ettim.
Farkındaydın aslında…
Farklı dünyaların insanlarıydık.
Buna rağmen seni yaratmama izin verdin. A
nlık mutsuzluğumuzu, t
atminsizliğimizi birbirimizi zihinlerimizde yaratarak,
şekillendirerek bastırdık.
Baştan kaybedilen bir savaştı bizimkisi.
İyiniyetliydik.
Hayallerimizin bizi var edeceğini umduk.
Ama olmadı.
Olmadı ey sevgili.
