İstanbul ve O

İstanbul, üşüyorsun kırılgan bir çocuk gibisin yaprakların dökülüyor yaşlanıyoruz artık sende yaşlanıyorsun zaman bir su misali akıp gidiyor hayatımız,umutlarımız,gülümseyişlerimiz,mutlu akşamüstlerimiz ve sevdiğimiz dostlarımızda yoklar artık o da yok artık istanbul.Beraber yıldızları saydığımız geceler yok, istanbul lütfen geri dönsün ben onsuz bir yanı eksik kırık dökük yaşayamıyorum bile .Uykuda aldatılan şehir ne çok ihanet edildi sana dalgın uykularda kaldın güzelim baharların yok oldu .Gecenin herhangi bir saati hadi seni dinliyorum istanbul anlat bana sokakların boş denizin eskisi kadar mavi değilmi yoksa,istanbul o şimdi nerdedir sende bir yerdeyse lütfen söyle onu çok özledim, biliyormusun istanbul bazen sokakta gördüğüm kızları o sanıyorum sonra hiç kimse onun kadar güzel olamaz o herkesten güzel diyorum içim acıyarak.İstanbul taşı toprağı altın denilen ama öyle sananları düşkırıklığına uğratan şehir biz ne çok nefret ettik senden ve ne çok delice bağlandık.Rüyalarımda görüyorum onu gözlerini,bakışını duruşunu çiziyorum aklıma,resmini öperek uyuyup resmini öperek uyanıyorum sabaha.Yağmur yağıyor üstüne istanbul ,benimse kalbime yağmur yağıyor ,bugün gecen sisli ve suskun uzak diyarlardan kurşun sesleri geliyor, kaç yüzyıldır gülmekten kimse ölmemiş diyor haber bültenleri,şarkılar onu anlatıyor şiirlerde hep o ne varsa iyiden güzelden yana hepsi o.Zaman herşeyin ilacı derler ya istanbul işte bu dünyanın en yalan lafı zaman onsuzluğun ilacı olmuyor anılar zorba beraber gittiğimiz yerlere şimdi tek gidiyorum iki sinema bileti alıyorum herkes filmi izlerken ben o boş koltuğa bakıyorum sanki gelecekmiş dönecekmiş gibi.İstanbul günler aylar yıllar ellerimizde ufalanıyor zaman tanrısı acısa bize ve akıp giden zamanı bir an durdursa onu unutamadım aklımın bütün köşelerinde o var onsuz gün geceden ibaret sanki bitmiyor hüznümün gecesi.