Kurtarılmış bölgesi aşkımızın,
ara sokağında İSTANBUL…
Kimsesiz sevişmelerden sonra,
yatağımı toplamayı.
Ve durup durup yağan yağmura öykünmeyi, ardın sıra.
Cinayet saatinde kör testereyi gecenin bileklerine vurup,
tüm karanlığından kızıla bulamayı şafakları .
Kurtarılmış bölgesi aşkımızın ,
ara sokağında İSTANBUL.
Aynada !
avuçlarından çaldığım hayat çizgini,
elyordamıyla yüzüme cizmeyi .
Seni sana adamayı ,
seni senle yaşamayı.
Yaşlanmayı , ölmeyi.
Sana bıraktım
Yıldızları sönmüş şehrimin ,
sevda ikmal yeri limanlarını ve
martı pisliği temizleyen balıkçı teknelerini ,
üsküdarın akşam üstlerini piyerin sabah sesini.
Kurtarılmış bölgesi aşkımızın,
ara sokağında İSTANBUL .
Duvar diplerinde ki ,
ağlama sesli çocukları.
Ve eflatun kırmızıdan dönme bir renkken dudaklarını.
Yokluğuna dokunup,
öyle ulu orta bollaşan hayatın ,
yaşanılası yanlarını ,
sana bırakım..
Agustiği bozuk hicaz yüklü makamında .
Kurtarılmış bölgesi aşkımızın ,
ara sokağında İSTANBUL.
Yutmuşken !
bütün tuttuklarımı ağzımda.
bir masalın önsözünden kovulmuş kelimeleri.
Ve kendini ayışığıyla kandırmış,
tez canlı erik ağacının bir anlık heyecanını,
ürkek kumru başlarını, tren garlarını,
uçurtmaları, umutları,
halay başlarını, tiridine bandırılmış türküleri .
Dolum tarihi ekte sunulmuş ömürleri.
Sana bıraktım..
Borca yazılmış ilkbaharın ,
kokusunda sevdamın.
Kurtarılmış bölgesi aşkımızın ,
ara sokağında İSTANBUL..
(Ben gidiyorum …)
MİRAÇ AKYÜZ
abim benim yaaaa benim gibi duygusuz bi adama şiiri sevdirdin.. hayatında başarılar