Ömür dediğin bir aralıkta kaçan hevesler gibi.
masalın bitttiği yerden başlayan
özlü bir ana fikir gibi
Kimse yok….
Çiğlığının sessiz kalması gibi.
Bozgun savaşçıların kirleri gibi
yüzlerinde ve devrilesi bir şafağa güneşleri koşmak gibi.
Usul usul oturup köşesinde ızdırapsız ölümleri dilemek gibi.
Bir nefes muhabbete bir aldanmış hikaye gibi.
Ömür dediğin, yanık sıgaranın ucundan kaçan son dem nikotin gibi
ya da şişenin dibindeki bir damla alkol gibi.
Ömür dediğin ani refleksle gözlerin kırpman gibi.
Yarın sabaha kelimenin bitmesi gibi
susman gibi koşman gibi..
Ömür dediğin hareket gibi
zıplaya zıplaya tepine tepine.
İhtiyacın varken vereceğin borç gibi…..
her zaman ki gibi 😉
güzeldi 😉
[b]Bir şeyler olabiliyordum önceleri…
Alaca bir akşam..
Yorgun bir sabah..
Soğuk bir su..
Sıcak bir çay olabiliyordum…
Yazdan kalma bir kış günü..
Omzunda şal..
Denizinde sandal olabiliyordum…
Mavi olabiliyordum…
Tarçın, ardıç, ıhlamur olabiliyordum önceleri…
Çocuk olabiliyor..
Ateşleniyordum geceleri…
Şimdi bir şey olamıyorum..
Yağmur olamıyorum..
Toprak olamıyorum…
Her şey aktı gitti gözlerimden..
Ellerim,hayallerim ve ben..
Karma karışık,odaları birbirine geçmiş bir kalp..
Düşüncenin içine işlemiş bir hıçkırık…
Artık bir şey olamıyorum..
Çerçici bir efkar geldi..
Aldı gülümü kovanımı arımı balımı..
Yerine bıraktığı bir iki mandal…
Sırıl sıklam gönlümün perdeleri..
Asayım kurusun istiyorum..
Güneşli bir günde mevsimli mevsimsiz…
İflahı felah..nusreti mağfur bir teselli olur mu bilmem…
M.Safitürk[/b]