Huzura dair herşeyin bittiği noktadayım. Ne zormuş mutlu olmak, mutlu etmek -ki ordan oraya sürükleniyoruz sürekli.. Artık tahammülüm yok, hoşgörüm yok kimseye. İnancımda kalmadı hayata.. Hayallerim mi? uzun zamandır uğramadım onlara da.. Nerden geldiği bilinmez bi güç olurdu içimde, herşeye rağmen ‘hadi’ diyen bana, ama artık o da pes etmiş olucak ki; çıtını çıkarmıyo bi süredir.. Kalbim susmuş, beynim pes etmiş ve ruhumda istifa etmişken bedenimden, aklımda tek bi çıkış, tek kurtuluş, çekip gitmek bu yerlerden, bu kimselerden..
neden