Sine’mde Gizli Yara

Pejmürde hayattaki
gelecek tecrübeleri olsa da
şimdiki hatalar,
caydım sunulan tüm aydınlıklardan,
hepsi yalan be adam!

Hayatın anlamını sordu
geçen gün bir dost,
dedim  ‘öylesine yaşıyoruz,
anlam kazandırmadıkça yokuz.’
Yaşama mana kazandırdığım anlarda
yoktun yanımda oysa.. Durdum…
Bendeki sine’mi kanatıyordu,
o bana ne soruyordu, üstüme basıp geçme be adam!

Yasak bir aşkın ortasındaysan çekip gidemiyorsun,
içinde uhde kalan geceleri yok sayamıyorsun,
sen benimsin deyişlerini kaldırıp atamıyorsun,
kamyon yükü keşkeler biriktirsende
belki’lerin üstünü çizemiyorsun.
Şimdi de sussana be adam,
tutsana hadi,
bırakmasana keşke..

Bensiz geçen kışların intikamıydı belki,
Bu verdiğin ızdırap.
Geriye ne kalır bilinmez,
Kimse bakmaya yeltenemez.
Bütün bunları unutmak lazım belkide,
belki’lerle  hatırlamak için gelecek zamanlı cümlelerde.
Bu yüzden saklamaz mıyız zaten,
Can acıtan resimleri sırlarımızın en baş köşesinde..
Şiirde bu yüzden yazılmaz mı zaten..
Şimdi gece rengi saçlarla uyusan da,
artık ben değil, nefret yansısa da odanın duvarına
ve ben pişman değilim diye bir boşluğa haykırsam da,
vakit geldi,
Hakkını helal et be adam.. !