Sonsuz Aşk

Sonsuzluktu aşk… Aşk, sonsuz kere çoğalmaktı her bir yağmur damlasında… Yağacak bir yağmur bulamayınca ağlamaktı aşk, üstelik sağanak olarak… Sonsuz kere gitmekti aşk, asfaltsız, ışıksız, şeritsiz… Sevgiliye, sevgilinin akşamına, gündüzüne, uykusuna, küfrüne, kokusuna gitmekti aşk, sonsuz kere gidebilmekti… Sonsuz kere büyümekti, acıları ve hüznü ufaltıp büyümekti aşk, çoçukluğundan geçmekti tekrar, tekrar… Çocuktum, çocukluğum kendine yabancı bir dilde kutsanmıştı, çocuktum temiz bir kış günüydü sen ağlıyordun, taze ve sıcak, sıcak… Nakaratı uzun bir tekerlemede feleğin çemberine küfür eden, ihtiyar yüzlü ağızlardan dinlediğim hiçbir öyküye, hiçbir efsaneye, hiç bir yalana, hiçbir yerinden benzemiyordun! Ağlıyordun… Yine ıslak bir mevsime yaslanır takvimler, çocukluğum yüzünün coğrafyasında geçer, büyürüm… Bütün dengesizlikler bize denk gelir, arada tipsiz yağmurlar yürür yüzümüze, çıkıp bu hayatın içinden tahtadan bir karanlıkla içli dışlı olasımız gelir, yalan değil! Büyürüm, bir yanım cennet bir yanım cehennem, büyürüm, önümde arkamda felaket cümleler…

Büyürüm kalem, kâğıt… Şiir, şiir büyürüm! Ben büyüyünce daralır meydanlar, salıncaklar, karakollar daralır! Kalem kâğıt büyürüm, yüreğim avuçlarında, zihnimde çıldırtan bir telaş büyürüm, aşk ile aşkın ile büyürüm… Büyürüm daralır yokluğunda şehirler, uykular daralır, minibüsler, taksit sıraları daralır, daralır kaldırımlar, babamın kokusu daralır! Büyürüm, daralır cümlelerin cümlesi… Siren sesleri uzanıp alkole düşmüş nefesleri sarsar, büyürüm… Büyürüm kâğıt kalem, gökkuşağı piç olur dolanır ayaklarıma… Sesin kulaklarımda çınlar, gözlerimi sımsıkı yumarım, büyürüm… Büyürüm, daralır bütün istasyonlar, kül tablaları daralır! Daralır saçaklar bütün yağmurlara… Sonsuzluktu aşk… Aşk, sonsuz kere tükenmekti her bir yağmur damlasında! Tükenecek bir yağmur bulamayınca; ağlamaktı, bir damla yağmura… Sonsuz kere gelmekti aşk, asfaltsız, ışıksız, şeritsiz… Çocukluğundan tekrar, tekrar geçmekti aşk, aynı cümlelerle… (…) Ben artık büyüdüm, anne!