Koca bir yazin ardindan yine.. herkese ve herseye ragmen içimde biraz olsun umut isiklari tüten bir mum yaniyor. bir vazgeçilmisin üzerine yine küller dökerek, abimden kalma bir bavulu pesimsira sürükleyerek, otobüs caminda gördügüm veDasiz eski dostlara biraz söverek ve biraz da gülerek.. gidiyorum ben çocuklugum! büyümeye.. ögrenmeye.. aslinda tekrar sana dönmek için gidiyorum… bu günes daha hiç bu kadar güzel dogmayak oralarda.. aslinda bu kadar da acitmayacak terkedisi.. gidisime inat midir ne o da alip basini gidiyor ters istikamette hava sanki daha çabuk karariyor bu saatlerde ve bir gece yarisi sert esen rüzgar birakiyor eskimis bi terminalde bir hayalete esir ruhuma sahip bedenimi..
Şimdi özlüyorum.. kocaman hayalleri olan çocugu.. hep ayni senaryo oynuyo, sadece roller farkli kisilere verilmis sanki. ya benimkisi! benimkisini neden hep ben oynuyorum? bir senaryo oynuyorum.. kah ölüyorum kah diriliyor.. bazen ortaliklardan çekiliyorum bazen tek basima götürüyorum.. bir senaryo oynuyorum.. ne bir basrol benimkisi ne figuranim filmin ortasinda bi yerde kaybolan.. bir senaryo yaziyorum.. kendimi oynamak için….
