Vur Kadehi..

Off offf.. Nerden geldik nereye gidiyoruz.. Haydi bakalım, bir yerde biterse ne ala, bitmezse yaman halimiz.. Çocukluğumu düşünüyorum, hoş ne zaman kafam bir şeye bozulsa, ne zaman kendimi içinden çıkamayacağım hallerde bulsam, hep aynı hikayeye dönmek istiyorum, hikayesizliğime belkide.. Eskiden daha mı güzeldi herşey.. Kırık yaşanan hayatlar daha mı cazip geliyor bana bilmiyorum.. Paramparça bak, kimbilir kimin ayakları altında.. Yaş 26, bu yaşta bile yeni hüzünlere kucak açmak, geçmişi deşmek ne kadar doğru bilmiyorum.. Aklımda bir şarkı, dilimde bir dua, elimde bir kutu bira.. Eskiden boş bira kutularını arka bahçeye atardım, kimse görmesin diye.. Şimdi çöpe bile atmıyorum, üstüm, başım, odam, hayatım kir pas içinde.. Bulanık yaşamışlığıma ders bile olmadan, başım bir şeylere inat bak dimdik hala..Övünmüyorum, sürünüyorum.. Yaza yaza bitiremedim, biraz da buna bozuluyorum bir yandan.. Yüzümdeki izler, içimdeki lekeler, kalbimdeki ağrı hiç geçmedi.. Sapasağlam çıkamadığım tüm savaşlara yazıyorum, o savaşları yazıyorum, bozgunlarımdan ders almamışım besbelli.. Boşver, hata dediğin kimin içindir ki zaten.. Elimden tuttukları tüm o yollara, şimdi bir ele muhtaç şaçlarıma, "bekle beni döneceğim" yalanına aldanışıma, salaklığıma, lise yıllarıma, dünyaya gözlerimi açtığım o ilk ana, aşka, yağmurdan kaçarken doluya tutulmalarıma, tüm hoşçakallarıma, sana, bana, ona, hepsine, herkese gelsin bu şarkı..

Haydi şerefe, yahut şerefsizliğine (hayatın)..

"iki satırlık adamları musallat ettik ömrümüze,
bundandır böyle dibe vuruşumuz.."