Her ayrılığın ardından buz tutar yüreğim.
Fırtınalar kopar beynimde
Ve yağmurlar yağar gözlerimden.
Sonra gücüm biter
Sorarım ; bu kaçıncı veda.
Zaten hasretle süslenmiş aşkımı sararım
Üşüyen tenime ve seni.
Tesellisi olmaz ya
Ben kendimi avuturum.
İste böyle aşkım
Ben yokluğunda böyle olurum.
Yani yokluğunun ertesi…
silENce
[i]”Şimdi saat sensizliğin ertesi
Yıldız doğmuş gökyüzü ay aydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım tenhasında gecenin
Avutulmamıs ben. “[/i]
Ayrılıkların ardından bir yerlere savrulurken, bazen kendime sorarım “bu mu sevda dedikleri” diye.. Tesellisi olamaz ama yine de yaşamaya değerdir aşklar (:
Üstadım ne iyi etmişsiniz, şeref duyduk (:
Bu sayfalarda eserlerini görmek ne güzel ustam (:
Hep söylediğim gibi…
Daha çok yazmalısın sen…
Kaleminden ve kelamından çıkacak dizeleri
Daha çok okuyabilmek dileğiyle… (: