..ve işte yine elde var sıfır
Nereye saklasam bilemedim, susamadım.. Manzarasız bir balkonda kendimi seyrediyorum içim acıyarak, heyhat! Seni düşürüyorum, nerdesin, yine beni seviyorum, nerdesin..
Kültablasında yeni bir izmarite açacak yer kalmasada, dumanına yandığım meret, sen de olmasan..
Derme çatma bir keder inşaatı aslında bu kültablasındaki manzara.. Şöyle bir baktımda, yerinde bir proje, yerli yerinde..
Bakma sen bana, sanırım kendime de misafirim bu gece, pek hoş gelmedim ama,
nerden baksan ait olmama duygusu, anlar mısın? Eylül sonunda bir yaprak gibi hissetmek kendini, ne tuhaf..
Seninle hep aynı ağacın üstünde yaşayalım ama farklı mevsimlerde olmasın, düşmekte bir, yeşermekte..
….
Bu son cümleden sonra, önümdeki bu kağıda uzun uzun bakarak ne demek istedim acaba..
Sitem miydi, umut mu acaba..
….
Gecenin sessizliğini ve yalnızlığımı bölen bir telefon sesi.. Biraz gecikse de, olsun..
Sadece bir saattir sesini duymuyordum ama halime baksan, sanki aylardır konuşamamıştık..
– Alo, canımm.. Uyuyamadın mı?
Senin o bembayaz ellerini öpebilirim, sanki yıllardır kimseye dokunmadım.. Uzaktan da olsa yalnız olmadığımı hissettiren sarılmalarını özledim.. Kimsin sen, seni özlemekten korkuyorum..
Sensiz kaldığım saatlerde ilk duyduğum bu oluyor, korku.. Neden korktuğumu bilmiyorum,
hayır biliyorum, ama hiç yokmuş gibi davranıyorum..
Neyse ki, bu gecem de sensiz geçmedi..
İyi ki geldin, ya gelmeseydin..
..demekki hala, elde var aşk..
[b]Korkularının arkasına saklanma asla ..[/b]
Herşey gönlünce olsun apyacım..
Bembeyaz tenine düşen gölge bir ben olayım… 🙁
yüreğim, korkular var da, beni saklayamıyor ki, yazdıkça korkuyorum, korktukça yazıyorum.. (:
Yps!lon, tene düşen gölge.. Hmm, çarpıcı.. ((:
çalmayan tlf,,,,büyüyen özlem demektir….
iyi ki geldin, ya gelmeseydin?[b][/b]
cok güsel ya 😉
Çok Şanslısın…Arayanın ya da Uzakta Olsa Yanında Birisi Varsa..
Bu duyguyu en çok ben yaşıyorum galiba , ait olduğum yer O’nun yanıydı sanki ; şimdiyse , o başka yerde…Ben…Ruhum özgür dolaşıyor , dünyanın binbir çeşit yerlerine gidiyor , bazen bir yeşilde buluyor huzuru , bazen sarımtrak bir yaprakta…Bedenim..Tutsak gibi , dört duvar arasında.Nereye baksam , neye baksam , aynaya baksam ,; ben değilim , bu üzerimdekiler benim değil…Farklı bir hayattan çalınmış gibi , ruhum ve bedenim farklı kişilere ait sanki…
Seninle hep aynı ağacın üstünde yaşayalım ama farklı mevsimlerde olmasın, düşmekte bir, yeşermekte..
Mümkünmü acaba?Sonsuza kadar böyle olması.Elde aşk kaldı mı?Ey sevgili duy sesimi >:(
kimsin sen seni özlemekten korkuyorum tanrım harika bişi…