Anladım..

Yangınlar yaraladı ruhumu,
çok acılar biriktirdim,
Ama bu sitem sanadır!

Aklımı firara vermişim zaten,
öyle bir küsüp gidişin vardı ki..
Umarsız.. Vefasız.. İnsafsız!

Sen şimdi gülüp eğlenmekte
mutlu bir bayramdasın nasıl olsa..
Hani her bende sen vardın da,
meğer hiçbir sende ben yokmuşum ya,
işte öyle bir şey…

Bende de biten sevdanın son elvedasıdır bu satırlar..
Her bitiş yeni bir şiire gebe..

Nerden baksan kocaman bir hüzün bulutu,
nerden baksan yabancılık…
Nasıl yorumlarsan yorumla,
her dilde aynı sızıyı hatırlatır yalnızlık,
ve evlat acısı kadar koyar insana
‘aşkım’ sözcüğünden ayrılmak!

Neyse…
Sitemlerim mübaladır,
yanılgımsa aşina..
Ne ilktin nede son…