Ben kendimi gözlerimden bağışlardım sana..

İnce bir gülme ayrımında kalmış gibi yüzün ..
Şairine benzemiş,
bir şiirin yüklemine özneler takmak gibi,
Ve tırnaklarından hayata bıraktığı son canlı mikrop gibi ,
Ölülerinden ve dizlerimden anlıyabiliyorken gençliğimi,
Sen fütürsüz, duru hallerinle perileri kandır.
Benim kanacak yanlarımı kanattılar der gibi.
İnce bir gülme ayrımında kalmış yüzün ile ;
Derli toplu sevişmemiz lazım ,
Ortalık savaş alanı .
Sonra sen saçlarına gül rüzgarları takmalısın .
Ben kendimi vurmalıyım sahtakar,
Gözlerimden ..
Sonra şiirlerden geçmeliyim ,
Şiirler geçmeli bizden ,
Birbirimizin ömründen ..

Sonra birden nedensizce,
Hiç bilmediğin bir şiiri
Yüzüne sürmeliyim ,
Yaralarına , yaşlarına ..
Sonra yeniden edepsizce sevmeliyim seni
Öyle ulu orta bağırarak ismini ,
Ve ardında sıkmalıyım ,
nefesimin boşlukta kalan hecelerini.
Sonra durup durup unutmalıyım seni ,
Terbiyesiz bir sirk hayvanı gibi ,
En iyi yaptığı işi birden yapmamak gibi..
Sonra upuzun uzanmalıyım ,
Hayatının haritasına .
Senin ellerin yol ararken yüzümde,
Ben ıslak iklimleri göstermeliyim sana .
Sonra haberlerden çıkarırlardı ,
Afrikanın gözlerime benziyen yanlarını,
Ve filistinli tez canlı ölümlerini,
Ve simit tezgahlarında kalmış öğünlerini ,
Aç güvercinlerin .
Sonra geceyi gösterirdim sana ,
Ucuz yollu şarabın tadını ,
Ve dudaklarımdan sallanışını günahkar damlalarının …
Sonra kaçmayı öğretirdim sana ;
Kendinden .
Zaman zaman atık bir depo misali yüreğinde,
Sakladığın sevginden .
Sonra duvarlar yürümeye başlar ,
Ve şehirler daralırdı .
Bütün bedenlerin fünyeleri çekilir.
Bir ayak ötede şarkının birini keserler,
Şiirler zor kaçardı.
Böyle zamanlarda ,
Sen temennilerin ne kadar boşluk olduğunu ,
Boşluğun bir aldanmışlık olduğunu anlardın .
Sonra fesleğen kokusundan yakalanırdın ,
Siyanür yüklü bir aşktan geçerken
Gözlerin yanardı ..
Ve Ben ;
Kendimi
Gözlerimden bağışlardım sana ….

Miraç akyüz 26/11/2008