En güzel kelimelerim izdivaçta
İçimde raks ediyorlar acımasızca
Hangi söz en samimi
Hangi gülüş gerçekçi
17 sene geçmiş…
Soğuk gecemi ısıtan bir sen…
Kimi battı kimi gitti
Bana kalan bir cümlelerim…
O, bu, şu…
Hepsi sahte…
Ruhumla yüzleşiyorum
Hatalarım yakar katre katre
Tutamadım yıldızlarımı kayarken ellerimle…
Çöküp kalırım bir kuytuda
Diretir hüzünler
Bırakmazlar yakamı
Aslı gitse sureti kalır
Nüsha nüsha çoğalır içimde…
Saklı en derinde
Ötesine gözlerin yetmez
Tüm oyunlar noktalandığında
Yalnızlık arefesini yaşar ruhum.
Midem bulanır her yansımandan
İsmini silerim lügatimden
Ve sadece siluetin kalır
İki satırımda yapmacıklığın…
Çık git..!
Adın tüm çiçekleri solduruyor
Değil şiirimde şahıs olmak
Kelimemde hece olamazsın…
Adsız isyanlar hakim
Bencilliğin dorukta
Söndün
Bir yıldızsın artık
Ve yitik…
Realizm içime işledi…
Lüzumu yok cümlelerin…
Şimdi git bataklığına
İçine bat
Kendine bat
‘Biz’ yine varız…
Gökçe.
