Cüretkar Çelişki

Buram buram koynumda tüten yokluğunun
şerefsizliğine gelsin bu şarkı…

Affı olmayan keder yüklü adaletinin namı yürüsün,
ben sustum gülüşün büyüsün!
Pabucu dama atılmış,
ne yapsam başa çıkamadığım,
bensiz bir hasret çekmektesin.
Masaya dökülmedik pişmanlıkların nereye sığar,
günahların boynuna!

Unuttuğum zaman kusuyorum seni her yere,

içim boşalıyor sanki…
Sen unuttuğunda susuyorsun,
sine’nde birikiyorum,
hatırlandığımda kırılıyorum,
dağılıyorum her yere,
eğilip parçalarımı toplamıyorsun yabancı ayaklardan,
ödül mü ceza mı soramıyorum  bile..

Neyin hikayesi,
hangi gecenin lekesisin sen!
Esmer bir gidişi hazmederken,
aşifte bir heyecan okudum yüzünde,
tenimdeki tüm sabahları silip süpürdü…
Başı önde, evcil kılıklı bir hüzündü belki umduğum…
Sesinin coğrafyasında sustuklarını anlayamadım affet,
hava kararmadan vuslata varsaydık keşke..

Neyse;
yine de seviyorum seni be!