
Merak etme, iyiyim.. Acılardan ölmüyor insanlar kolay kolay.. Bu zamansız takvim yaprakları, biraz sızlatıyor sadece yaraları ama kan damlamıyor artık, iyiyim..
Zamanın peşine takıldık gidiyoruz.. Ne aşkı becerebildim, ne kendimden vazgeçebildim. Ömrüm boyunca sürecek bir dramın, başrol oyuncusu olmayı ben istemedim.. İstemedim acımın büyüklüğü için kalmanı yanımda.. Sahi, kimbilir nerdesin şimdi..
“Belki karşıma çıkarsın bir yerde.. Bana dersin ki, “arabama atlayıp biraz gezdim, kafamı dağıttım”.. Ben sana “nerdeydin” diye hiç sormazdım, senin o devasa kokunu içime çekip, öylece dururdum.. Keşke, keşke gerçek olsa..”
Şimdi sen benden habersiz, ben senden habersiz.. Sen yine başka kollarda, bense yalnızlığın koynunda..
Mutlu ol,
iyi huylu, huysuz çocuk..
22 Ocak
.
Hesaplaşmalar bitmiyor >:(
söylenecek çok şey var aslında…………
ahhh duymaz kimse……..
Ağlamamak için zor tutuom kendimi :-*
Sen bi harikasın!
Suskunluğun uğultusu öyle büyür ki içinde bazen; patlamaktan değil, çevreye vereceğin tahribattan korkarsın… Zaman en alaycı gülüşüyle bir göz bile kırpmadan, nefes almadan geçer gider, sen içinde susmaları büyütürsün “yine” sessizce…
Olsun; payımıza susmak düşmüş der, güler geçeriz biz hayata (:
Böyle sineyi delip geçen cümleleri okuduktan sonra, bu nasıl olacaksa…
Nükhet Duru nasıl diyor:
Söyletme söyletme beni
Söyletme söyletme beni
dabadida da hayy,
dabadidaday …
Kalemine sağlık Kriz’im, yine söylettin beni (:
[u][/u]