Bir şiir ısmarladım kendime
kendime tutunarak..
Geceydi, elektirikler sönmüştü içimde..
Mavi bir karanlıktı gözlerimde okuduğum..
Gitme dedim, gittim.
Ardımdan küfret istedim..
Bazen insan utancını saklayacak
çöplük bulamaz ya,
hayallerim kir pas içindeydi içimde..
Aptalın biriyim ben.
kendime tutunarak..
Geceydi, elektirikler sönmüştü içimde..
Mavi bir karanlıktı gözlerimde okuduğum..
Gitme dedim, gittim.
Ardımdan küfret istedim..
Bazen insan utancını saklayacak
çöplük bulamaz ya,
hayallerim kir pas içindeydi içimde..
Aptalın biriyim ben.
Kelimelerle çürümüyormuş adıma biriken kederler..
Gerçek olmayan anlar, figüranlar doluysa hayatında
gerçeklik seni bu kadar yalanlıyor işte!
Umrumda değildi kendi söylediklerim
ya da söylemek istediklerin..
Üzgünüm..
Sence de..
Bence de..
Bencilce..
Gerçek olmayan anlar, figüranlar doluysa hayatında
gerçeklik seni bu kadar yalanlıyor işte!
Umrumda değildi kendi söylediklerim
ya da söylemek istediklerin..
Üzgünüm..
Sence de..
Bence de..
Bencilce..
Bak hala kanıyor,
mevsimsiz yağmurlarla,
ya da yanlış dokunuşlarla..
Mutluluk mekanları bu yüzden hep dar gelir bana
ve ben hep bu yüzden kendimi okşarım,
üşüdüğüm her yalnız durakta..
mevsimsiz yağmurlarla,
ya da yanlış dokunuşlarla..
Mutluluk mekanları bu yüzden hep dar gelir bana
ve ben hep bu yüzden kendimi okşarım,
üşüdüğüm her yalnız durakta..
Bazen ikinci bir cümleye gerek duymazsın ya,
onların birini farkediyorum şimdi;
insan bazen kaybeder..
biz hep kaybediyoruz ya sonumuz hayrola =)
bu yaşta kaybetemeye başladım
hayattan korkuyorum…
bazen gecenin en siyah karanlığına diker gözlerini insan.
şarkıların en ağır tonlarına vurur kendini.
duvar köşelerinde binlerce acıyı tekmeler durur.
kan öksürür duvarlar.
karanlığa haykırır yarım kalmış cümlelerini
ve bazen kaybeder insan..
Sokak lambalarının altına atarsın bazen kendini
Bütün dertlerin çaresi vardır,ama yaramaz o çare kendine.
Yalnızsındır, kimsesizsindir, başkasının elini tutamadığın gibi, kendi ellerinide bir birine yaklaştıramazsın, küsmüşsündür gelmek istemeyen günlere,
hasretin vardır, özlemin vardır..
ve bazen kaybedersin..
kaybetmeyi istemediğin gibi…
ve bazen kayberdersin.. kaybetmeyi istemediğin gibii..
bende sürekli kaybedenlerdenimm
kaybedelilen, kazanılanlar yanında bir hiç…
her kaybeden kazanandır aslında … her acının her olgunun vucuda girişi nufus edişi benliğimize kaybetmekle yada kazanmakla acıyla yada mutlulukla mümkün olacağını düşünecek olursak ve her yere vurumun daha yükseğe cıkma eğilim olduğunu düşünürsekkk psikologlşar bileee dibe vurmanın en dibe vurmanın insanın hayatında yeni den daha ii yi ve daha sağlam yaşanılası bi sayfa acacağını söylüyorlarsaaaa bitelim teker teker ama daha iyisiyleee başlamak içinn … ayrıcaaa yorumlar her zaman
aynıı düzende kronikleşmiş sankii yorum yapacak kişiler oturuyorrr hep bir ağzızdan harala gürele yazılıyormuş gibii yazılıyoor .. yapmacık yazılar yapıcılşıktan uzakk bunu bu şiir için demiyorum genelde böyleee bundan dolayıı yerel bi siteden öteye gitmeyecektir siteee hüzünbaz ve cevresindekiler şeklindee devam eder bellide olmaz belkide bu yazıyıda koymazsınız dokunur diyeee o da sizin niyetinizi belli eder ……….
Sevgili miço, insanlara nasıl yorum yapması gerektiğini öğretecek kişi ben değilim, içlerinden ne geliyorsa onu yazıyorlar bu besbelli. Bir yerde yorum yapmak için oturup bekleyen kişiler varsa burayı sevenler grubudur o bahsettiğiniz. O kişilere de saygım ve sevgim her zaman sonsuzdur. Ayrıca emin olun çevremde kendimden başka kimsem yok (:
Eleştiriniz için teşekkür ederim..
Şiir çok güzel önemli olan hangi kelimelerle anlatıldığından çok ne anlatmak istediğini verebilmesidir. Bukadar katı düşünmek güzellikleri görememek güzel bir çerçeveden yazılanlara bakamamak zaten kaybetmektir
[i][/i] hani diyor yha “MAVİ BİR KARANLIKTI GÖZLERİNDE OKUDUĞUM ” offff oooooooooooooooofffffffffff >:(
şiir çok güzel ama kaybedelilenler olmasaydı kazandıklarımızın değerini bilemezdik bazen kaybetmekte gerekir
insan elindekilerin deerini kaybedince en acı şekilde anlıyor maalesef.kaybedenlerdenim
hayatla barışık olmayan insanlar kendilerini hep kaybetmiş olan sürükleniş aşamasında bulur… kaybetmeme dileğiyle… 🙂