gecenin koyu karanlığına hapsolmuş
bir sokak lambası misali hayallerim..
her gece başlayıp doğan yeni günle bitiveren …
kendi karanlığıma sürgün edilmişim
ışığımdan bi haber .
ben sensizliği bilmişim sadece
daha kendimi çözememişken …
bir olmaza açılmış kapılarım
olmasada acılarımla beslenmiş umutlarım
ektiğin acı tohumları büyümüş
kökleri kalbimi delmiş ben ağlamışım …
küçük bir çocuğun
parkta unuttuğu bir oyuncak misali sahipsizim
gel kurtar beni
seninle büyüsün ve açsın çiçeklerim
hadi gel aydınlansın artık hayallerim
ben sensizliğin parkında
seni bulmaya çalışan bir körebeyim …
Körebe
