O kadar uzun zamandır kaçıyorum ki seni düşünmekten.. Yeni yeni uğraşlar buldum kendime, seni düşündürmemeleri gerekiordu aslnda, engellemeleri gerekiyordu sana yazılan bu yazıyı ama işte yapamadm yine.. Her gün seni görüyordum, her gün karşımdaydn, bu şekilde vazgeçmek çok daha zordu ve ben bulduğum ilk fırsatta kaçtım senden.. Kilometrelerce uzaktaym şimdi ama tam karşımda yine yüzün.. Çok yorgunum aslnda.. Yaşattığın gel-git(ler) hala çok acıtıyor canımı.. Etrafımda gerçekliğini sorguladığım o kadar şey varken emin olabildiğim, tutunabildiğim tek daldn.. Ve şimdi o dalında çürük olduğunu görmek, ona da tutunamamak daha da acıtıyor canımı.. Düşüyorum,, bi boşluktaym dibi göremiyorum ama sürükleniyorum tamda oraya doğru biliyorum,, arada uzatıyorsun ellerini hızımı kesiyorsun hiç değilse,, ama çok az bir süre sonra yine yoksun etrafımda ve giderek hızlanıyor dibe vurmam.. Benden çizmemi istediğin kendime ait olan yolu çizemiyorum bir türlü.. İçinde senin olmadığın bi hayatta tutunamıyorum işte,, yaşıyamıyorum.. Öyle bir yerde bıraktın ki beni, ya hiç birşey sorgulamadan şimdiye kadar söyledklerinle yetineceğim yada herşeyi yalanmış işte deyip nefret etmeye çalışacağım senden!(..)
Ama ben hala etrafım bu kadar yalanla doluyken seni onlardan ayırıp bir tek senin gerçekliğine inanmak istiyorum.. Bilmiyorum doğru mu yapıyorum… Artk kendimi ayıramıyorum senden, düşünme gücümün hepsi sana çalışıyor.. Tamamiyle içimdesin ve ben atamıyorum seni uzun zamandrı.. Hani bi virüs girer vücuda, çoğalır çoğalır ve tamamiyle kaplar sonra bütün hücreleri.. Vücut tamamiyle dolar virüslerle.. Sende öyle oldn işte, en başta hiç tahmin etmezdim bu kadar bağlanacağımı, bu kadar vazgeçilmez olacağını ama işte kapladın tüm vücudumu ve artk "sen" "ben" oldun sanırm.. Ölümüm ne zaman olur bilmiyorum, ne zaman tükenirim tamamiyle, ne zaman çakılırım dibe.. Ama artk geri dönüşm yok biliyorum…
bitanesindin, ilk aşkına.. (umarm okursn..)
