Sitemsiz Sanma..

Şiir diyorsun ya hani,
içimdeki mısralar senden sorulurken,
dahası ne?
Sen de cevapsız kalırken hayaller,
aradığım kişiye hala ulaşılamıyor ne güzel..
Bu bir başlangıç ama neden?
Seviyorum diyorsun,
çok iyi taklit ediyorsun..

Bir avuç gözyaşı şiire sitem katıyor,
bana ait bana yabancı bir tutam bulut gözlerimde,
güneş de yersiz, sevinçte..
Tam bu limanda sana rastladım işte,
belki de belkisiz de..
Sabrımın kilitlerini zorluyorsun,
bunu neden yapıyorsun?

Kalp dediğin biraz yorgun olmalı,
böyle patavatsızca susmalı bazen,
savaşmaya hali yoksa aptalı oynamalı..
Ben kabullenmeye de yorgunum anla..
Bir ses var mı,
bir ayak sesi..
Görmüyorsun,
hiç de sormuyorsun..

Senden bir bardak su istedim, Karadeniz’i değil..
sebepsiz beceriksiz duruşum,
aynadaki sesim, sessizliğim,
harfin misali dönemeyişim,
tüm sitemsizliğime denk..
Belki de bitiyorum sana,
boş suretimi de sevme diye..
Tutsana ne duruyorsun..
Hala anlamıyorsun!