Su içinde zaman..

Görülesi değil midir ötesi o iki kelimenin?
Ya bir kalp atımı kadar yaklaşacaksam aradığım her ne ise’ye …
Ya düşlerimin en cesur kuşu k
onmak üzereyse düş bahçemin ekinine…
Yarını bilmemekteki o gizemli cazibe
tüm acıları ve acımasızlığına rağmen yaşamak güzel dedirten,
söylesene nedir?
Ya o iki kelimenin sonundaki geceyse
çaresi fırtınalar vadisinde yalnız bir kır çiçeği küskünlüğümün…
O iki kelime; yaşamakla örselenmiş
bir yüreğin saklı ve sinsi kaygıları…
kabusları yani sevmek korkaklığı!
Sevme korkaklığı!
düşlerine senaryo yazmaktan ürken,
hayata ve onu yaşamaya erkenden kırık notunu vermiş,
aşkın, mutluluğun – delinin kuyuya attığı taşların –
tek ve doğru bir açıklaması olduğuna inanmış bir yüreğin kuralları, y
asakları, doğruları…