Takvimli Kanamalarım..

O sabah benim değildin,
o sabah sen kimdin?
Bak yıllar geçmiş santim santim,
yüreğini ötekine böldüğün günün ardından..
O’nun gölgesinde ışıksız kaldı bu sevda..
Bu gecikmişliğin bedelini sevmiyorum,
yüreğinde bir mezar yap ölmeye geldim,
inadına..

Yokluk ki insanın içine işleyen bişeydir,
göz göre göre..
Saklanayım dersin yemez işte,
bu kirli sıradanlık ve sen,
sevdanın sırttan vurulan bıçağı,
bir de pişmanlıklar öylesine..
Canım isterse gökyüzünde sevicem seni,
canım isterse yatakta ama
nasıl da kirli bir saltanattır bu,
hiç bir su temizlemeyecek seni..

Ah’ların gökkuşağı siyah biliyor musun,
okyanusu ise derin..
Karalar kuşanıp en dipteyim bağışla.
Ayrılıkla Hasretin kısaltılışı bi yandan,
bu yüzdendir işte,
ne zaman derinlerden bir ah etsem,
binlerce sen çıkması içimden..

Bu sabahsa boşa harcanmış yıllarım geçti penceremden,
gözyaşım es geçti yoluna hep ağladığım şarkıyı,
712 gün sonra ilk defa..

Gülümsedim..

Bıktım sanıyordum,
meğer yorulmuşum serseri..