Yalnızlığı o tarifsiz resmi…

*…* Yalnızlığın o tarifsiz resmini çizdim geçenler de… Şuanla geçmişi öyle bir noktada bağladım ki işte o anda tekrar gözden geçirdim hayatımı… Benliğimin bana oynadığı kelime oyunlarından sıyrılıp, gerçeklikle başbaşa kaldığım zamanlarda hep geleceğe umutla baktım… Ve artık yaşıyorum geçmişimin bana kattıklarıyla en mükemmel şekilde… Huzurun, masumluğun, mutluluğun en derinine yanlızlığımla giriyorum… Ve güçlüyüm artık, bugüne kadar hiç olmadığı tarifsiz mutlukları yaşıyorum aynadaki o çocukluğumla… Biliyorum ki yüreğimin o gizli kalmış köşlerindeki aşk tohumlarımı ekebilecek mükemmel bir gelecek ve o gelecekteki hayat beni bekliyor… Devam ediyor işte hayat, sıradanlığından kurtulması bile beni mutlu ediyor…

Her yeni günde yaşayacağım o farklı heyecanları hissedebilmek geleceğime huzur katıyor… O çocuksu benliğimse geçmişini öyle bir yerden silmiş ki gelecek adına keşfedeceğim birçok güzel anım olacak ve kendim bile şaşıracak buna… Kendim bile… Bir gece vakti bunları yazdım, tenim rüzgarlarda yanarken… Gelecek bana en güzel anlarını hayalllerimde gösterirken… Kendimi öyle bir hayata girmiş hissediyorum ki kalıplaşmış mutlulukların gölgesinden kurtulup o inanılmaz saflıktaki duyguları, hayatları, mutlulukları yaşayacağım…