Bunun öncesinde daha kaç kez son dediğimi bilmiyorum.Ama şimdi son derken buna gerçekten inanıyorum.Çünkü bunu mantığımla beraber kalbimde söylüyor.Bu ben söylemiyorum,sen söyletiyorsun.Canımı acıtmaya değmeyen daha oyun zamanını dolduramamış hala bilyelerini yuvarlayan bir çocuksun sen.Sendeki ne bilmiyorum.Oyunlar mı yeter mutluluğuna.Sana bunca zamandır hikaye mi anlattığımı sandın? Yada size! Ben sadece bana ait olan duyguları dile getirdim hep.En masum,en doğal halimdi sana karşı.Kirletebildiğine kirlettin-iz.Kaçıp gitmek istiyorum varlığının hükümlü olduğu yerlerden.Seni görebileceğim yerlerden geçmiyorum artık.Seninle bir daha göz göze gelmemek için büyük çabalar sarf ediyorum. Geçmişimi seninle yaşadım ama geleceğimi asla sana vaat etmeyeceğim.Asla seninle kurmayacağım her anımı.Ama geçmesem de o sokaklarda…sevdiğimizi şarkıları dinlemesem de bir daha geçmişimi silemeyeceğimi biliyorum.Böylece sana olan sevgi…

Gel Ne olur gel tut ellerimi İçim üşüyor Isıt beni sıcaklığında Böyle bırakma korkuyorum Nerdeysen, kimleysen bırak gel Saçların dağınıksa boş ver tarama Ayakların çıplak ta olsa gel Yavrusunu arayan ana gibi gel Kardeşine hasret bacı gibi gel Sarılar gibi, maviler gibi, yeşiller gibi gel Güller gibi, menekşeler gibi, sümbüller gibi gel Özlem gibi gel Hasret gibi gel Vuslat gibi gel Leyla gibi, Şirin gibi, Aslı gibi gel Umutlarım tükenmeden Işıkların hepsi sönmeden Bekliyorum ne olur gel

Dün gece yine sen vardın düşümde, Unutamadıgım o esmer ellerinle, sıcak teninle dokundun bana. Ve birden dudaklarımı, dudaklarında buldum. Gözlerimi açtıgımdaysa, ne esmer ellerin nede sıcak tenin vardı yanımda, Bir anlık düşmüş meğer gerçek sanmıştım oysa…

Heyy!!! İçimdeki çocuk gel bak burda anlatalım, paylaşalım nedersin? Sesli düşünelim, fırtınamız dinmez ama, sözlerimiz yetmez ama deneyelim.. Papatyam!!! Terliklerin hala kapının girişinde durur. Üşüdügünde üzerine örtdügüm battaniyen aynı yerde.. Bu evde bana bıraktıgın yalnızlıgımla direniyorum sabahlara, gecelere… Artık pazarları sevmez oldum, Kahvaltoı yapalım dedilermi beynime kan sıçrıyor.. Adının geçtigi her cümlede, içim acır bilemezlerki adını söylediklerini… (Kısmetse olursa, Kısmetse,nasipse )

Hiç Bir Sevap Mutlu Etmedi ki Beni, Seninle işlediğimiz GÜNAHLAR Kadar…..

Sen baharın yağmurla getirdiği özlemdin içimdeki,sen çiğ tanesi kadar saf ve ne olduğunu asla anlayamadığım yanımdın benim ve sen denize düşüp de ıslanmaktan korkutan bir savaştın yüreğimde… Özlemini her gece koynumda hisettiğim ve seni hiç bir zaman sevmekten vazgeçmediğim için özeldin… Soran gözlerle yüzüme baktığında yada her kavga edişimizde fırtınalar kopardı yüreğimde,sen hiç bilmezdin… Benim susuşum senin kaçışını desteklerdi belkide.Belki değil,gerçekten öyle.Söyleyemediğim sözlerle dolu kalbim ve her seferinde gün batışını anımsattın bana,onun kadar güzel onun kadar huzur verici..Aslında hep onun kadar uzaktın bana ama ben hep yakınımda hisettim seni uzanıp tutacak kadar yakınımda… Uzaktan sevmeyi hiç sevmiyordum aslında ama uzaktan sevmek zorundaydım..Kimse bilmemeliydi seni sevdiğimi.. Ama artık biliyorum aşk tek…