N’olacak halim..

İşte böyle bazen nerden eserse essin, rüzgar her fırsatta can yakar. Bak kaç yaşıma geldim hala yaralanmamayı öğrenemedim. Bir yanım sanki hep kanayacakmış izlenimi veriyor bana, öylesine hazır ki kırılmaya, yokolmaya belki, belkide vurulmaya, susmaya.. Gittim gitmedim, kalmadım başımı eğdim, kal dediler tükettim.. "Git.." dedim sustu, "e gel.." dedim bitti… Ben de "bu devri devranın…." diye başlayan tüm cümleleri yoluna serdim kabul et öyleyse.. Sonra birden büyük bir fırtına, şaka gibi.. Şimdi başka cümleler kuruyorum belki, anımsamıyorum belki, belki hiç olmadı da kimbilir. Neresinden bakarsan bak kan revan içinde her bir yerim. Yine sessizliklerle dolu konuşmalar, yine bir ton kalp kırıklığı, yine serzeniş yüklü bulutlar, yine keşkeler ki sanki her biri bana özel online pişmanlıklar. Şarkılar hala mutsuz içimde, kendilerine bir yer bulamadan ölüp gidecekler belkide, sahi bir şarkımız bile olmadı bizim değil mi? Sonunda ölüm olmasa bu hayata katlanır mıydım bilmiyorum, şu saatten sonra hangi eskileri anımsayıp ders alınır bilmiyorum, bunların çaresi var mı bilmiyorum, keşke başka türlü olsa mıydı bazı şeyler bilmiyorum, tüm bunların içinde ne olacak bu halim bilmiyorum..