-
..
Sözcüklere dudaklarım kapandı, içimde kuruyorum artık sadece ‘senli’ cümlelerimi !
-
Sustum !
Ne kadar uğraşırsan uğraş yetmez artık gücün dilimden tek bir söz almaya, alışmıştın sen o dilden sevgi dolu sözler duymaya, uğraşma yar! şimdi konuşursam hoş sözler olmaz duyacakların, artık bu dudaklar mühürlendi anlayacağın.. [M.T..]
-
Şimdi yaradır kelimeler, şimdi yaradır israf edilen her cümle!
Anlamı üzerinde gibi görünse de, çok derinlere sıkışmış bana göre… Daha bunun gibi yığınlarca var. İmza: “Özgür Gümüşsoy”… Kendisini yeni keşfedenlerdenim, okudukça etkisinden kurtulamıyorum ki; burada da dile getirmekten onur duyuyorum. Bir şey var cümlelerinde, bir şey… Nasıl bir şey, nedir, ne değildir bilemiyorum ama bazen sarsıyor, bazen acıtıyor, bazen kendine getiriyor, bazen de uzaklaştırıyor her bir şeyden… Kimi zaman unuttuklarını anımsatıyor insana, kimi zaman hatırlamak istemediklerini unutturuyor. Kitabını aradım taradım bulamadım, bulunmuyor efendim, buna naçizane bir çözüm istiyorum kendisinden. İnternet üzerinden okumanın keyfi başka biliyorum ama o kitabın kokusunu almak, sayfalarını merakla çevirmek, altını çizmek bambaşkadır.
-
Özgür Gümüşsoy
Şimdi yaradır kelimeler, şimdi yar’adır israf edilen her cümle!
-
Özgür Gümüşsoy
Kendime bir not bıraktım gideceğime dair. Kapıyı çarpıp çıktım kimsesizliğimden. Geri dönüşü olmayan bir yoldu, yaşamak… Ben ise yola gelmemekte direniyordum!
-
Özgür Gümüşsoy
Büyük büyük savaşlardan çıkıp kendi evime dönmeye benzer, sana gülümsemek…
-
Özgür Gümüşsoy
Sen içimdeki harabenin mimarı, gururla gezinebilirdin enkazımda… Yüreğim ayaklarının altında, sana değmenin mutluluğuna erişebilirdi pekâlâ…