Artık yazmıyacağım derken ,tekrar yazıyorum..Çünki yazılası şeylerim var,içimden geçipte dileme vuramadığım .Paylaşılası düşüncelerim ,söyliyecek kelimelerim var,yorum yapılası yanları var hayatın bende: her demini sallıyacağım .Doğrularım var size eğri gelsede ,söyliyeceklerim var siz kulaklarınızı tıkasanız bile..Gidesi var belkide siz tutmak istesenizdegidecek .Parmak uçlarınadan kayıp ettiğiniz hiç bir hayat olmamıştır belkide .. Hayatım var siz bilmeseniz bile…Parmak uçlarından bolllaşmış gününüze karışan ,yaşamışlığım sefillikmi değil elbette ama rezilce yaşanmış sevdalarım var yazacağım yüreğiniz titretmesse de…. Artık yazacağım derken bile . Aslında en iyi acısını ben yazarım hayatın demek isterim.. 

Çaresiz çırpınan serçe gibi konacak bir dal arıyor yüreğim. Yıldızsız, sessiz ve sisli bir gecede. Ha düştü ha düşecek, bitkin kanatları titriyor, zavallı kendini tutamıyor ve salmış bedenini o bitmeyen karanlığa. Tek bir çaresi var, ya konar senin dalına yada dipsiz karanlığın sonunu bekler mavi ile karşılaşma umuduyla.

‘BU GÖNÜL SENSİZ HİÇ GÜLDÜ MÜ’ diyebileceğim sen nerdesin ?O heves ettiğim , büyük mutlu aşklar hiç yaşanmadınız ki siz!!! Yanılmışım…Yaşadıklarımı gerçek aşk sanmakla.Geriye dönemem ki artık…YANLIŞ KİŞİ !!!Evet sensin o.O çok doğru bulduğumda senDİN.Bak geçmiş zaman kullanıyorum.Sen de tıpkı düşüncelerim gibi geçmişte kaldın çünkü. Gideceğim yolların adresini bilmek istiyorum öyle yönsüz ve savunmasız buluyorum ki benliğimi.Öyle pişmanlıklar yaşıyorum ki ve sonra da sitem ediyorum işte böyle. Şiirlerimde içtenlikle "SEN" diyebileceğim ,verdiğim değeri hakedecek "SEN"i arıyorum.’Bu yazı senin için yazılıyor işte’diyebileceğim sendin halbuki.Şimdi cümlelerim de sahipsiz tıpkı kalbimin ücra köşelerinde savunmasız kalan ben gibi !!!Cümlelerimin hedefini arıyorum.Sen demeyeceğim.Çünkü sen benim için ne bir hedef ne de bir amaçsın.Gönül rahatlığıyla "SEN"diyebileceğim…

Ayrılıyor işte yollarımız yine yalnızlığa Sadece anılarımız kalır geriye kalırsa Bizsiz yani sensiz olmayı deniyeceğim Uçmayı öğrenen bir kuş gibi tek başına Artık biz hiç biz olamıyacağız geride kaldı biz olduğumuz her an İkimiz artık ayrı öznelerden ibaretiz anlamsız sadece "SEN" ve sadece "BEN"….

Sözler tıkanıyor Bir sokak çocuğu yalnızlığı doluyor gözlerime. Acılarımı örtmeye çalıştığım kahkahalarım yok artık. Şimdi kaç mevsimlik aşk kaldı avucumda? Kaç yaprak düşer yüreğime.. Kaç kuş uçar kanatlarını çırparak Kaç şiir anlatır seni ? Kaç yağmur arındırır bizleri acılarılarımızdan ? Kaç ayak yürür yokluğuna ? Sensiz boşalan gözyaşlarının birikmişliği oldum Yalnızlığın notası eksik kalmış bir türkünün öyküsüdür artık.

Geç kaldın yine… Tüketmek, tükenmek ister gibi bir halin var Soluk soluğa, koşar adımlarla yetişmeye çalışmanı dilerdim oysa Gitmek için ayaklanmış aşkımın ardından… Geldin ama geç kaldın!.. Daha çok uğurlar olsun demek için gelmişsin sanki… Gözünde akmakla akmamak arasında bekleyen, Bana ait olduğuna bile inanamadığım bir damla gözyaşı var… Sana veda ediyorum… Seninle hep merhabaların heyecanında kalmak isterdim Ama vedaların hüznüne sürüldük işte… Şimdi kim suçlu düşünme… Gelişin gibi geç işte her şey… Bir tek elveda erken! O da fazlasıyla soğuk… Elveda…