Yine Yarım kaldım. Kalan son Yarıma… Gidenlerin arkasından ağlama demişti GİDEN. Şimdi ruhu şad olsun çünkü onun arkasından ağlamıYorum… AnlamıYorum gitmicem diYen GİDENİN neden gittiğini… Nedenlilik nedensizlik herbir tarafımı boğmuş beni boğazımdan Yakalamışken sormuYorum sorgu sual etmiYorum haYatımın içindeki GİDENE… O bırakıp gitmeYi Yarım bırakmaYı büYüklük saYıYorsa EYVALLAH HEP MUTLU OL demekten başka bir şey kalmıYor girdabımda bana aYrılan boşlukta… Boşlukta YankılanıYor sesim..GİDENİN duvarlarına çarpıp bana geri dönüYor… Bana aYrılan boşluğunda sınırlarını GİDEN belirliYor…Hududum oluYor GİDEN… oYsa o haYatımdaki en vafalı GİDEN… ne çoqq özldm senY bi bilsen…!

bir aşkın ilk günleri ne kadar hüzünlü onu yaşadım kaç zaman sonra,çok iyi tanıdığım ama kaç zamandır görmediğim eski dost kalp sızısı yaşadım seninle .Geçiyor günler ama zor geçiyor sancılı geçiyor. Herşey senin adınla anılıyor içimdeki şiir ülkesinde yıllardan belindadayız aylardan belinda günlerden belinda saat belindayı belinda geçiyor bir dostu gördüm selam vermeliyim bütün selamlar belinda bin yıldır içimde sakladığım sır belinda mevsimlerden belindadayız ve belinda belinda belinda.Yeni sevinçler yeni hüzünler eklendi hayatıma hep tanıdık yada hiç tanımadığım kalp sızıları yaşadım .Çoktandır unuttuğum birşey yaşıyorum seninle;AŞK..

İstanbul, üşüyorsun kırılgan bir çocuk gibisin yaprakların dökülüyor yaşlanıyoruz artık sende yaşlanıyorsun zaman bir su misali akıp gidiyor hayatımız,umutlarımız,gülümseyişlerimiz,mutlu akşamüstlerimiz ve sevdiğimiz dostlarımızda yoklar artık o da yok artık istanbul.Beraber yıldızları saydığımız geceler yok, istanbul lütfen geri dönsün ben onsuz bir yanı eksik kırık dökük yaşayamıyorum bile .Uykuda aldatılan şehir ne çok ihanet edildi sana dalgın uykularda kaldın güzelim baharların yok oldu .Gecenin herhangi bir saati hadi seni dinliyorum istanbul anlat bana sokakların boş denizin eskisi kadar mavi değilmi yoksa,istanbul o şimdi nerdedir sende bir yerdeyse lütfen söyle onu çok özledim, biliyormusun istanbul bazen sokakta gördüğüm kızları o sanıyorum sonra hiç kimse onun kadar güzel olamaz o herkesten güzel diyorum…

eylül diyince ilk merinos gelir aklıma garın hüzün kokan havası hemen hatırlatır kendini sevgililerini uğurluyan insanlar gelir aklıma son bir kez gorebilmek için trenin peşinden koşan insanlar birbirlerine geri doneceklerine dair sozler veren aşıklar gelir aklıma ama bilirlerki bu birbirlerini son gorüşleridir.

Kanıyorum . Vakit zindan bakışları süpürürken tenimden. Umut ekiyorum çaresizliğimin kırık dökük yanlarına . Üzerimde kalan kirli haykırışları gömüyorum mahzenime. Sessiz çığlıklara boyalı simamın bakışına çeviriyor yönümü; ağır aksak ilerliyorum Önüm karanlık olsada; çalıyorum kendimi kendimden . Kimsesiz kalıyorum. Tebessüm takılıyor muhtelif yanlarıma oysa ben ağlıyorum. Saatler k a y ı p ! Bulmaya yelteniyorum, avucuma almaya korkuyorum… Tenimi yakıyor geçmişin yalaz hikayeleri . Damla damla akıtıyorum yürekden; hüznün anlara bulanmış dünlerini. Dünsüz kalan kimliğim fikrimi yağmalıyor . Fikrim kan-revan . . . Sesli harfleri kusuyorum içimden; yitirilmişlere bağışlıyorum iyi niyetlerimi. Ömrüme susmak düşüyor… Düşlüyorum … Düşüme giren adama bir merhaba uçuruyorum . İçi elveda kokan başlangıçlara hükmü veriyorum .…

belki bir gün gelirsin ….

gecenin koyu karanlığına hapsolmuş bir sokak lambası misali hayallerim.. her gece başlayıp doğan yeni günle bitiveren … kendi karanlığıma sürgün edilmişim ışığımdan bi haber . ben sensizliği bilmişim sadece daha kendimi çözememişken … bir olmaza açılmış kapılarım olmasada acılarımla beslenmiş umutlarım ektiğin acı tohumları büyümüş kökleri kalbimi delmiş ben ağlamışım … küçük bir çocuğun parkta unuttuğu bir oyuncak misali sahipsizim gel kurtar beni seninle büyüsün ve açsın çiçeklerim hadi gel aydınlansın artık hayallerim ben sensizliğin parkında seni bulmaya çalışan bir körebeyim …