Hüzünbaz

Boş bir varsayım,
umutsuzluÄŸa raÄŸmen,
sana raÄŸmen bir umut içimdeki..
KaybedilmiÅŸ günlerin tesellisi olur mu?
Tüm geçkaldığım oyunlarıma,
çocukluÄŸuma mecbur bir tavırla,
direnmeye müptela sancıların,
tam ortasındayım;
öyle halsiz, öyle hadsiz..
Dinmeyen yürek fırtınalarına itafen,
yolların çıkmazına sürüklenen
bir aÅŸk, bir serzeniÅŸ,
bir nerden geldiÄŸi bilinmez tükeniÅŸ..
Konuşunca diner sanıyorum,
en büyük yanılıyorum yine..

Bir şeylerin intikamını bıraktım ardımda,
alamadım..
Ötekinin gölgesiyle sebebim oldun sen..
Öteki ve sen..
Bense luzumsuz..
Böyle vuslat olmaz!
Yanılmış duyguların yalan çocuğu,
içimi çeke çeke hergün anımsıyorum aynı gözleri..
Ne çok şeyin özetidir aslında iç çekmek..

Affetmek değil aslında,
hasret sadece..
Nerdesin kimlesin bile bile..
Çaresiz..
Yitik..
Ve hatta sitemkar..
PiÅŸman ve gururlu,
ve biraz dalgın,
ve hatta susarak,
bağışlanmaz bir öfkeyle..

Yeni yetme hüzünlere müptela,
kendimden sorumsuz günler,
aynaya bakmaya mecalim yok..
Kıştır belki, yağmurdur bu efkar,
geçer mi derdim;
geçmez ki derdim..
Duvarların var, cevaplarım yok..

Bugün de günlerden sensizlik,
hiç kutlu olmamış bir kimsesizlik..
Sabahlar da esmerse artık gecelere inat,
sitem hakkım saklı,
şımarmaya yüz tutmuÅŸ buram buram..
Beyaz bir buluta hasret içimdeki gökyüzü,
ama ihtimalim yok..

Bir şiir ısmarladım kendime
kendime tutunarak..
Geceydi, elektirikler sönmüÅŸtü içimde..
Mavi bir karanlıktı gözlerimde okuduÄŸum..
Gitme dedim, gittim.
Ardımdan küfret istedim..
Bazen insan utancını saklayacak
çöplük bulamaz ya,
hayallerim kir pas içindeydi içimde..
Aptalın biriyim ben.

Kelimelerle çürümüyormuÅŸ adıma biriken kederler..
Gerçek olmayan anlar, figüranlar doluysa hayatında
gerçeklik seni bu kadar yalanlıyor iÅŸte!
Umrumda deÄŸildi kendi söylediklerim
ya da söylemek istediklerin..
Üzgünüm..
Sence de..
Bence de..
Bencilce..

Åžeffaf gecelere and olsun ki,
kimse özlemedi seni benim kadar..
Yalana sığınmadan, dolana bulanmadan..
Tüm gizim gamzelerimde saklı,
ama bir sen güldürdün yüzümü ansızın..
Sağlaması yapılınca aşklarımın
eksikliğinin endamından utanır oldum..
Hep başkaları olacak yaralarımı saran ve
benim olmayışını dolduramayan..
Yalancı zaferlerim olacak hep
ve ben hep başka başka insanların kollarında
sarhoş olup ağlayacağım sahipsizliğime..
Gurur duyulacak gıyabımda ama
ben bir küçük şımarıklık bile yapamayacağım..
Ve.. Ä°ÅŸte uzar gider sensizlik
her başarımın ardından katlanarak..
Ben kendimden uzaklaÅŸana deÄŸin..

Bu gece seni anmak için gelmedim bu meyhaneye,
eski yaÄŸmurlar çocukluk kadar geçti..
Kahır dolu değil bak bu kadeh,
örselenmiÅŸ bir sevdanın izlerini taşımıyor
ÅŸu bağıran ÅŸarkı…
Hasret intihara kalktı bu mekanda…
Pişmanlığın kışlarında,
yüreÄŸime kar,
Ä°zmir’e hüzün yaÄŸsa da inatla,
takvimler sensizliÄŸi gösterse de,
yokluÄŸun bile yok ÅŸimdi!!!
Kalbimdeki öfkeyse,
sıcaklığı sadakat kıvamında olan,
muhabbetli dost ağızlarda idam edildi..
Biliyorum önce ellerin sustu sıcaklığıma,
sonra yüreÄŸin gönlümün sokağına.
Ama ben o sahili hiç unutmadım..
Sahildeki bankları da,

YaÅŸamak ÅŸakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaÅŸayacaksın
bir sincap gibi meselâ,
yani, yaÅŸamanın dışında ve ötesinde hiçbir ÅŸey beklemeden,
yani, bütün iÅŸin gücün yaÅŸamak olacak.
Yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani, o derecede, öylesine ki,
meselâ, kolların baÄŸlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut, kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleÄŸinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediÄŸin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel, en gerçek ÅŸeyin
yaÅŸamak olduÄŸunu bildiÄŸin halde.
Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaÅŸamayı,
yetmiÅŸinde bile, meselâ, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye deÄŸil,
ölmekten korktuÄŸun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak, yani ağır bastığından.
Diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,

Yara izinden
kan damlamıyormuş..
Herşey birden bire olmadı,
her ÅŸey o an deÄŸiÅŸti;
parçalandım,
yabancı ayaklardayım..
Ellerim kimin saçında,
gözlerim neyin peÅŸinde,
sözlerim hangi sebepten dargın,
öncelerim neden sonumda,
muamma..
Öylesine saçmalamışım,
çöz beni..
Güvenim,
güvensizliÄŸim
bir de boÅŸvermiÅŸim..